Rêvebera HPC-Jinê Edlê Bekir diyar kir ku di şexsê Arîn Mîrkan, Rêvana, Destîna, Hêlîn, Vîyan, Renîn û Rûkenê de têkoşîna jinê ya li Kobanê li seranserê cîhanê hatiye bihîstin û got: "Lehengiyeke mezin hat nîşandan. Em ê her tim keleha berxwedanê biparêzin û xwedî li destkeftiyên xwe derkevin."
Li bajarê Kobanê li dijî DAIŞ'ê 134 berxwedanek destanî û dîrokî hat nîşandan. Tevî ku Kobanê hûrhûrî jî bûbû lê bi alîkariya çar parçeyên Kuristanê ji nû ve hat avakirin.
Berxwedana Kobanê ku 134 rojan bênavber dewam kir û bi milyonan kesî rakir ser pêyan, ji bo DAÎŞ'ê bû destpêka bidawîbûna wê.
Di ser azadkirina Kobanê re ku ji hovîtiya DAIŞ’ê hat rizgarkirin 8 sal derbas bû. Bi pêşengiya kurdan berxwedanek man û nemanê hat kirin û nîşanî dinyayê dinyayê hat dayîn ku kurd û berxwedana xwe nakevin.
Li her bajarekî Îranê, bi navên Înkilab û Azadî meydan hene. Di 43 salan de ji bo ku gel, ji Meydana Înkilabê bigihîje Meydana Azadiyê bi hezaran welatî hatin kuştin û bidarvekirin. Lê gelên Îranê dibêjin ku ev car bi biryar in wê riya xitimiye vekin.
Li bajarê ku Jîna Emînî lê ji dayikbû û wê spartine axê, zarokên deh salî ji dayikên xwe pirsa "dema em hatin temenê Jîna, dibe ku tişta hatiye serê Jîna bê serê me jî?" dikin. Evînar Seqiz, dibêje ku vê pirsê kir ku bi dehhezaran welatî bibin lehî û biherikin ser gora Jîna Emînî.
Li Bokanê gel ji du mehan zêdetir e li hemberî hêzên rejîme li ber xwe dide. Di du hefteyên dawî de li vî bajarî 11 welatî ji hêla hêzên rejimê ve hatin kuştin. Welatiyekî ku bi xwe jî birîndar bûye dibêje, "Em ji bo zarok, zilma ku me dîtiye nebînin li kolanan e."
Pîranşar bajarekî Rojhilat e ku di sînorê Başûr de ye. Zarokên 16 salî Zekeriya Xeyal û Komar Deruftade li vir hatin kuştin. Malbatên wan dibêjin ku piştî zarokên wan hatine kuştin dewletê ji wan xwestiye gel sûcdar bikin.
Li Mahabadê bi jineke ku cara yekemîn e tevlî çalakiyan bûye û dirûşma "Jin Jiyan Azadî" berz kiriye re hevdîtin dikim. Jina ku dibêje "min bi wê dirûşmê tirs danî aliyekî" behsa roja kuştina Kubra Şêxa Seqa dike û dibêje, "ew jineke şoreşger bû."
Di ketina Mahabad'ê de noqteyeke polîsan heye. Piştî ji vê noqteyê derbas dibim maketê balefireke şer ku li ser qaîdeyekî hatiye rûniştandin balê dikişîne. Li vî bajarê ku ligel di du mehan de gelek kes hatine kuştin jî bi paş ve gav navêje, şopên çalakiyan dibînim.
Riya ku di navbera çiyayan de mîna marekî dilife li pey xwe dihêlim û di deşteke bi rengên payizê xemilîye de derbas dibim, dikevime Xoyê. Piştî li vî bajarê ku gelheya wê nêzî 500 hezarî ye digerim, derbasî Ûrmiyeyê dibim. Kesên bi wan re diaxifim dibêjin ku gel ji rejima Îranê pir kişandiye.
Ez dixwazim biçim Îranê û geşedanên li wir rasterast bi çavên xwe bibînim. Ji ber dizanim bi dehan rojnameger girtî ne û rojnamegerên ji derve diçin jî bi tewanbariya sixûriyê têne girtin ditirsim. Her kesê pê dişêwirim bo neçim gumanên xwe dibêje û dixwaze ez ji biryara xwe vegerim. Bo vê yekê êdî bi kesî naşêwirim û çi dibe bila bibe dixwazim bi xwe bibînim. Êdî li Îran'ê me.
Abdurrahman Gok, çû Rojhilat û Îranê dît û nivîsî…
Nivîskar Berrîn Sonmez a endama EŞÎK’ê diyar kir ku yek ji tundiya li ser jinan jî siyaseta nêrza ye û têkoşîna jinên HDP’yî ji ya jinên din ên di nava muxalefetê de bi hêztir e.
Aktîvîsta mafên jinan Tooba Lutfî diyar kir ku astenga herî mezin a li ber pergala Talîban têkoşîna jinan e û wiha got: “Niha em weke li Îranê berxwedaneke baş nikarin nîşan bidin lê em hêdî û ji kûr ve xwe bi rêxistin dikin, em ê di nava demê bi awayekî baş werin. Ji bi hev re ne, armanc diyar e.”